Yazmaya hala elim varmıyor ama, Georges Moustaki 23 Mayıs 2013 günü gökyüzündeki yeşil çayırlara gitti. O gün benim bildiğim dünya da perdelerini kapattı, yerini başka ve bana yabancı bir dünyaya bırakarak bitti.
Jorj Baba -ya da sevenlerinin sıkça çağırdığı şekliyle "Jo"- beni tanımayan tek dostumdu.
Bir gün anneme "Acaba Jorj Baba, burada -Ankara'da- böyle bir evde oturan, benim gibi bir hayranı olduğunu biliyor mudur? Bir gün tanışmak, söyleşmek isterdim." dediğimde annem "Bazan olduğu gibi kalması daha iyidir. Tanırsın ve bir de bakarsın ki hiç beklediğin gibi biri değil. Hayal kırıklığına uğrarsın." demişti. Bu konuşmanın üstünden yıllar geçtikten sonra bir gün, Baba'nın Ankara'da konser vereceğini öğrendim. Gittim o konsere. Gittim ve elim varıp Baba'nın kulis kapısını çalamadım annemin yıllar önce söylediklerinin korkusundan.
Daha önce Jorj Baba'yla ilgili epey yazmıştım; onları tekrarlamayacağım. Dünya büyük bir şair, iyi bir besteci, güzel bir şarkıcı, yetenekli bir müzisyen, iflah olmaz bir anarşist ve yeri dolmaz bir insan kaybetti. Ben 19 yaşımdan beri şiirlerini okuduğum, şarkılarını söylediğim bir ağabeyimi kaybettim.
Tek tesellim... hiç bir tesellimin olmaması.
Üzgünüm.
